Blog: hoe overleef je het coronavirus praktisch gezien met een beperking?

Het zijn moeilijke tijden met het coronavirus dat zowel in België als Nederland voor onrust en allerlei restrictieve overheidsmaatregelen zorgt. Het is niet mijn bedoeling met dit blog een uitputtende vergelijking te maken tussen Nederland en België, maar ik wil wel een paar dingen aanstippen die mij opvallen wat de positie van mensen met een beperking betreft. Ik zal ook ingaan op mijn eigen situatie.

Tijdens de persconferentie van de Nederlandse premier Mark Rutte was gisteren voor het eerst ook live een tolk Nederlandse Gebarentaal aanwezig. Goede zaak, want ook doven moeten de laatste ontwikkelingen mee kunnen krijgen en aangezien een toespraak van de premier niet wordt ondertiteld ... Gisteravond laat was er een persconferentie van de federale premier van België en haar Waalse en Vlaamse ambtsgenoten. Geen Gebarentolk Vlaams of Frans te zien. Slechte zaak.

Voorlichting over het coronavirus aan personen met een verstandelijke beperking. Ik zie er heel weinig van voorbijkomen. Noch in België noch in Nederland. Kunnen zij het allemaal volgen?

In België zijn alle woonzorgcentra voor ouderen en mensen met een beperking dicht voor externe bezoekers. Alleen wie er echt moet wezen, wordt binnengelaten. Het is een feit dat onder mensen met een beperking ook personen zijn met een zwakkere gezondheid. In Nederland heb ik nog niet van zo'n maatregel gehoord. Schat men daar het risico lager in?

Ouderen wordt in Nederland afgeraden met het openbaar vervoer te reizen. Ik snap de gedachte erachter, maar niet iedere oudere heeft een auto en niet iedere oudere woont op loopafstand van een supermarkt of apotheek. Hoe moet hij/zij dan aan noodzakelijke spullen komen? Familie/mantelzorgers kunnen niet altijd stante pede komen opdraven. Hetzelfde geldt voor personen met een beperking.

Kortom: er is wel aandacht voor ouderen en personen met een beperking in het heetst van de strijd tegen het coronavirus, maar ik heb niet het idee dat het consequent is. Zeker niet wat personen met beperking betreft. Het is meer van 'oh jee, die zijn er ook nog'.

Ja, wij zijn er ook nog en we zijn een zeer diverse doelgroep. Dat maakt het ook lastig om ons goed te bereiken, voor te lichten en adequaat beleid op af te stemmen. Daar ben ik mij van bewust. Hoe overleef ik zelf het coronavirus? Uiteraard volg ik de hygiënische adviezen op. Ik vermijd drukke plekken (alle grote evenementen in België zijn afgelast tot 3 april, cafés en restaurants moeten dicht, dus dat is een makkie). Boodschappen. Ik woon op loopafstand van supermarkten. Dat is mijn geluk. Er is geen reden om te hamsteren, wordt vanuit overheidswege gezegd. Ik zal het ook niet doen, maar ik ga dit weekend toch wel extra naar de supermarkt om iets van een voorraad in te slaan. Ik kan er namelijk niet vanuit gaan dat alle Antwerpenaren zich ook inhouden. En wat als ik mijn vertrouwde spullen niet meer kan vinden, omdat ze op zijn? Reizen. Ik heb sollicitaties lopen. Ook in Nederland. Stel dat ik op gesprek moet komen in Nederland: rijdt de trein of de bus nog of gooit Rutte de grens dicht? Mijn moeder is oud, 79, en vraagt veel aandacht. Ik reis voorlopig niet naar haar toe in Rotterdam. Zolang het niet dringend noodzakelijk is. Gelukkig kan ze alles nog zelf en gaat het fysiek nog. Op 7 april moet ik op tandartscontrole komen in Rotterdam. Kan dat doorgaan? Ik zal ze volgende week eens contacteren hoe zij erin staan.

Ik overleef het allemaal wel. En jullie ook, daar ga ik van uit. Het moet alleen niet veel gekker worden en de communicatie vanuit de overheid mag nog wel wat meer specifiek gericht op wat te doen en waar je terechtkunt voor hulp/bij vragen als je een beperking hebt.