Kinderen met handicap leven meer in sociaal isolement dan 70 jaar geleden
09/11/2020
De week wordt georganiseerd vanwege
het 70-jarig bestaan van de stichting. Ter gelegenheid daarvan heeft de
stichting onderzoek gedaan naar de situatie van kinderen met een
beperking in 1950 en 2020. Waar de medische zorg sterk vooruit is
gegaan, is de sociale participatie juist achteruit gegaan, aldus
directeur Henk-Willem Laan in het NOS Radio 1 Journaal vanochtend. Hij
zegt daarvan 'geschrokken te zijn'.
De oorzaak van die achteruitgang
ligt volgens de stichting in het feit dat kinderen met beperking
tegenwoordig naar aparte (sport)verenigingen gaan en veelal op speciale
scholen zitten. Daardoor komen ze minder in contact met
niet-gehandicapte leeftijdsgenoten. Het gevolg is dat ze geen vriendjes
in de buurt hebben. Bij de NOS kun je het verhaal van Marie-Claire
Lanser (13) lezen. Zij heeft een aangeboren spierziekte.
Ik ben zelf 51 en heb vanaf mijn
achtste een fysieke beperking. Ik heb het geluk gehad dat ik na het
verkrijgen van mijn handicap terug kon keren op de lagere school en
daarna gewoon naar de middelbare school kon en zelfs studeren. Evident
was dat niet altijd, want noch lagere school noch middelbare school was
aangepast aan een kind met een fysieke beperking. In mijn geval kon ik
mij redden dankzij mijn mobiliteit en hulp van klasgenoten, waar nodig.
Veel vrienden heb ik niet overgehouden aan mijn schoolperiode, maar
eenzaam voelde ik mij eigenlijk alleen in de brugklas en tweede klas
lagere school. Toen werd ik ook wel af en toe gepest om mijn beperking.
Dat is dan weer de andere kant van het verhaal. We spreken over eind
jaren 70/begin jaren 80.
Heb ik geluk gehad? Is het werkelijk
zo erg gesteld met de sociale participatie van kinderen met een
handicap? Reacties zijn welkom!
Copyright tekst: Johan Peters, 09/11/2020 - ...