Een woordje uitleg bij autobiografie 'Survivor' tegen wil en dank

03/02/2022
 
Het schrijven van een autobiografie is een langdurig en arbeidsintensief proces. Wat neem je er wel in op? Wat niet? Waarop leg je de meeste nadruk? In 2004 begon ik aan de allereerste versie. Nu 18 jaar later valt de definitieve versie daar totaal niet meer mee te vergelijken. De hoofdlijnen van het verhaal zijn al die jaren wel hetzelfde gebleven en vragen een woordje duiding vooraf.
 
Vanaf het begin stond het vast dat mijn autobiografie moest gaan over mijn leven met beperking en de vrouwen die daarin een belangrijke rol hebben gespeeld. Ik zeg nadrukkelijk vrouwen. In mijn leven heb ik veelvuldig een beroep gedaan op sekswerkers. Dat startte in de zomer van 1988 en gaat door tot aan de dag van vandaag. Met sommigen onder hen heb ik een jarenlange band gehad die verder ging dan mij alleen maar mijn seksueel gerief geven. Die band ontstond vanzelf. Het was niet zo dat ik een eerste en tweede keer naar sekswerker X ging met de gedachte ‘ik wil een heel innig contact met jou’. Die band ontwikkelde zich met de tijd. Seks was niet mijn enige drijfveer dat mij steeds naar hen dreef en dat begrepen ze. De dames met wie ik ook een grote emotionele, vriendschappelijke band opbouwde, komen uitgebreid ter sprake. Omdat ik niet alleen actief ben op het vlak van de gangbare normale seks maar ook op het vlak van BDSM, mag je ook wat dat betreft het nodige verwachten. Het is niet voor niets dat ik aan BDSM doe. Vanwege het spannende element erin, ja. Maar vooral, omdat ik mezelf jarenlang ermee wilde bewijzen. Ondanks, of is het dankzij, mijn beperking wilde ik zover als mogelijk daarin gaan. Net als mensen zonder fysieke beperking. BDSM is niet eenieders ding en aangezien ik dingen heb gedaan/doe die niet echt alledaags zijn, is het goed om vooraf te weten dat je bepaalde passages niet echt tot je ding zult rekenen. Het moest erin om een zo compleet mogelijk beeld van Johan in de BDSM-wereld te schetsen. Net als bij de normale sekswerkers ligt de nadruk in het verhaal over mijn innige contacten met sommige Meesteressen wel op de met hen opgebouwde emotionele band.
 
Met sommige sekswerkers had ik dus een innige band. Dat maakte het nodige bij mij los, emotioneel en psychologisch. Natuurlijk wist en weet ik dat het praktisch onmogelijk is een relatie met een sekswerker aan te gaan zoals je dat normaal doet wanneer je op iemand verliefd geraakt en deze liefde wederzijds is. Gedurende mijn leven ben ik buiten de betaalde seks om decennialang op zoek geweest naar een persoon die mij emotionele stabiliteit, affectie, intimiteit en liefde kan geven. Iemand die mij neemt zoals ik ben, beperking en karaktertrekken inclusief. Ik heb die ware nooit gevonden en dat had dus zijn emotionele en psychologische weerslag op mijn omgang met de betrokken sekswerkers.
 
Mijn beperking as such speelt uiteraard een grote rol in de autobiografie. Hoe ik er zelf mee omga, mijn ouders en anderen. Hoe ik probeer een zo normaal mogelijk leven ermee te leiden. Welke obstakels ik daarin tegenkom. En hoe ik vaak zelf tabak ervan heb dat ik niet het leven lijk te kunnen realiseren dat ik wens. Waardoor mijn gedachten tot een paar jaar geleden redelijk snel naar zelfmoord konden afdwalen. Iets dat ik niet heb kunnen verwezenlijken juist door de beperking.
 
‘Survivor’ tegen wil en dank is duidelijk geen vrolijk verhaal. Het is wel 100% waargebeurd. Zelf had je het vast nooit verzonnen! Met het bovenstaande in je achterhoofd heb je in elk geval al een idee van wat je kunt verwachten. Naast seks, BDSM en zelfmoordneigingen spelen ook de dood in zijn algemeen, religie en psychologie een belangrijke rol. Ten slotte wordt in het boek gereisd.
 
‘Survivor tegen wil en dank telt 166 pagina’s, verschijnt als paperback bij Yanga (https://yanga.mijnbestseller.nl/site/) en gaat ook te koop zijn bij Bol.com en bij reguliere boekhandels (vraag ernaar!). De verkoopprijs is 18,50 euro. Verwachte verschijningsdatum: rond 14 februari.