Blog: mijn leven na de autobiografie, maart 2022
09/03/2022
Mijn
autobiografie 'Survivor' tegen wil en dank is vrijdag 11 maart precies
een maand geleden gepubliceerd. De eerste exemplaren zijn verkocht. Het
boek beslaat de eerste 52 jaar en 5 maanden van mijn leven. Dat gaat
uiteraard gewoon verder. In een maandelijkse blog zal ik jullie op de
hoogte houden van hoe het verhaal verder gaat wat de belangrijkste
personen en onderwerpen in het boek betreft die er na publicatie nog
toe doen. Mocht je het boek nog niet in huis hebben: onderaan dit blog
vind je alle informatie over hoe je eraan kunt komen. Het is natuurlijk
wel zo handig wanneer je de opmaat kent van wat ik in mijn maandelijkse
blogs ga schrijven.
Dementie moeder
Alhoewel mijn moeder geen
hoofdrolspeelster in het boek is, eindigde ik de autobiografie met
haar op 26 januari 2022. De dag ervoor was definitief de diagnose
dementie bij haar vastgesteld. Sindsdien heeft zij al kennisgemaakt met de casemanager dementie. Dat ging sneller dan gedacht. Gelukkig was er
een klik tussen de twee. Helaas is de casemanager niet in staat om
iedere week een paar keer langs te gaan. Gelukkig heeft mijn
moeder nu wel, na zeven jaar aandringen van mijn kant, geaccepteerd dat
er hoe dan ook iemand twee of drie keer per week iemand langs gaat komen
om een oogje in het zeil te houden en een helpende hand te bieden waar
nodig. Vooralsnog lijkt een gezellig gesprek de eerste opdracht voor die
persoon.
De dementie zelf uit zich in vele
verschijningsvormen. Data en dagen vergeten, te veel boodschappen in
huis halen, bellen op nachtelijke tijdstippen. En dat moet ik allemaal
zien te handelen in en vanuit Antwerpen, terwijl zij in Rotterdam woont. Lastig. Het legt een
verantwoordelijkheidsgevoel op mijn schouders. Niet de eerste keer in
mijn leven. Het is dit keer wel ingegeven door zakelijk tegen de stand
van zaken aan te kijken en niet door me te laten leiden door emoties.
Voorlopig houd ik mijn kopje erbij. Het vraagt nochtans veel
tijd, energie en geduld.
Roemeense date
Wat ik al voorzag op 30 november
2021, de dag van de grote verrassing die mij noopte mijn autobiografie
met enkele pagina's uit te breiden, is waarheid geworden. Roemeense date
hult zich sindsdien wederom in stilzwijgen. Ondanks mijn kerstgroet en
martisor mail (1 maart, Roemeens feest om begin van de lente te vieren).
Het verrast mij dus niet en ik denk er niets bijzonders van. Ik heb
haar 11 februari op de hoogte gebracht dat mijn
autobiografie die dag is verschenen. Aangezien zij er een prominente plaats inneemt, vond ik dat wel zo netjes. Hetzelfde
heb ik overigens gedaan richting my Owner. De andere belangrijkste nog
levende hoofdrolspeelster wat de sekswerkers betreft met wie ik contact
ben blijven houden. Beiden zullen het boek niet snel lezen. Ik voorzie
geen Engelse vertaling, of het moet alsnog een million seller worden.
Richting Roemeense date ben ik voorlopig klaar met mailen tot ergens in
juli. Het zou een grote verrassing zijn als ik haar voor die tijd
opnieuw ter sprake breng in deze blogreeks.
Werk/inkomen
Dat is helaas nog steeds hetzelfde
treurige verhaal. Geen job, afwijzing op afwijzing wat sollicitaties
betreft. Ik lig echt niet goed meer in de arbeidsmarkt. Begin maart
moest ik dan eindelijk op gesprek komen bij de VDAB. Nieuwe
begeleidster. Aardige dame die het echter ook niet direct weet. Ik doe op zich
niets verkeerd en ja: de eisen op de arbeidsmarkt zijn hoog
tegenwoordig. Ik heb zelf de optie van een job in een heel andere stiel
dan communicatiemedewerker/redacteur/journalist opgegooid. Begin april
gaan we bespreken of daar muziek in zit. De vraag is wat je dan kunt en
wilt doen gegeven de beperking. Ondertussen blijf ik solliciteren en proberen een freelancend bestaan in Nederland op te bouwen, voorzichtig onder de radar bewegend.
Bron foto: Lustgarden
BDSM
Na mijn eerste BDSM-sessie in meer
dan anderhalf jaar tijd, november 2021, ben ik de Meesteres die ik toen
bezocht maandelijks blijven bezoeken. Er is een goede klik tussen ons en
ik heb voor mezelf het gevoel dat ik controle heb over de sessies. In
die zin dat ik niet over mijn eigen grenzen ga. Nochtans was het met
iedere nieuwe sessie een beetje harder, fysiek meer inspannend. Mijn
lichaam blijkt het allemaal te verdragen op mijn 52e en de fysieke pijnbeleving ligt nog lang niet op het niveau van de eerste tien/elf jaren
bij my Owner. Dat niveau streef ik ook niet meer na, staat in
mijn autobiografie geschreven. Iedere letter doet nog altijd opgeld.
Hoever ik het huidige niveau nog kan en wil oprekken, zullen de komende
maanden uitwijzen. Zolang het financieel verantwoord blijft maandelijks
een sessie te ondergaan. Ik heb er behoefte aan om stress kwijt te
raken. Stress vanwege de dementie van mijn moeder, vanwege mijn
persoonlijke werkende en financiële situatie. En ik heb er weer goesting in! Mijn financiën zijn niet
onuitputtelijk. Zolang het financieel verantwoord blijft, zal ik mijn
huidige Meesteres wel blijven bezoeken. Ik voel me bij haar op mijn plaats.
Dat heb ik my Owner ook laten weten. Ik heb Haar, als de belangrijkste
Meesteres in mijn leven, na Haar terugkeer naar de VS altijd oppervlakkig op de
hoogte gehouden over Haar opvolgsters. Geen sessiedetails, gewoon de namen. 'I'm glad you are at your place
now', luidde Haar antwoord. We zullen zien hoe lang ik deze plaats kan
vasthouden en hoe sessies gaan verlopen nu we in code geel zijn beland.
Durf ik meer risico's te nemen qua perversiteiten of blijf ik op het
voorzichtige pad?
Op reis gaan, mijn favoriete bezigheid, zal tot zeker na de zomer niet meer zijn dan trips naar Rotterdam. Met dank aan Vladimir Poetin.
Ben je nieuwsgierig naar wat er allemaal vooraf is gegaan aan deze blogserie? Bestel mijn autobiografie rechtstreeks bij Yanga, bij Bol.com of vraag ernaar in je favoriete boekhandel. 'Survivor' tegen wil en dank, ISBN: 9789403650791.