Blog: mijn leven na de autobiografie, maart 2022

09/03/2022

Mijn autobiografie 'Survivor' tegen wil en dank is vrijdag 11 maart precies een maand geleden gepubliceerd. De eerste exemplaren zijn verkocht. Het boek beslaat de eerste 52 jaar en 5 maanden van mijn leven. Dat gaat uiteraard gewoon verder. In een maandelijkse blog zal ik jullie op de hoogte houden van hoe het verhaal verder gaat wat de belangrijkste personen en onderwerpen in het boek betreft die er na publicatie nog toe doen. Mocht je het boek nog niet in huis hebben: onderaan dit blog vind je alle informatie over hoe je eraan kunt komen. Het is natuurlijk wel zo handig wanneer je de opmaat kent van wat ik in mijn maandelijkse blogs ga schrijven.

Dementie moeder

Alhoewel mijn moeder geen hoofdrolspeelster in het boek is, eindigde ik de autobiografie met haar op 26 januari 2022. De dag ervoor was definitief de diagnose dementie bij haar vastgesteld. Sindsdien heeft zij al kennisgemaakt met de casemanager dementie. Dat ging sneller dan gedacht. Gelukkig was er een klik tussen de twee. Helaas is de casemanager niet in staat om iedere week een paar keer langs te gaan. Gelukkig heeft mijn moeder nu wel, na zeven jaar aandringen van mijn kant, geaccepteerd dat er hoe dan ook iemand twee of drie keer per week iemand langs gaat komen om een oogje in het zeil te houden en een helpende hand te bieden waar nodig. Vooralsnog lijkt een gezellig gesprek de eerste opdracht voor die persoon.

De dementie zelf uit zich in vele verschijningsvormen. Data en dagen vergeten, te veel boodschappen in huis halen, bellen op nachtelijke tijdstippen. En dat moet ik allemaal zien te handelen in en vanuit Antwerpen, terwijl zij in Rotterdam woont. Lastig. Het legt een verantwoordelijkheidsgevoel op mijn schouders. Niet de eerste keer in mijn leven. Het is dit keer wel ingegeven door zakelijk tegen de stand van zaken aan te kijken en niet door me te laten leiden door emoties. Voorlopig houd ik mijn kopje erbij. Het vraagt nochtans veel tijd, energie en geduld.

Roemeense date

Wat ik al voorzag op 30 november 2021, de dag van de grote verrassing die mij noopte mijn autobiografie met enkele pagina's uit te breiden, is waarheid geworden. Roemeense date hult zich sindsdien wederom in stilzwijgen. Ondanks mijn kerstgroet en martisor mail (1 maart, Roemeens feest om begin van de lente te vieren). Het verrast mij dus niet en ik denk er niets bijzonders van. Ik heb haar 11 februari op de hoogte gebracht dat mijn autobiografie die dag is verschenen. Aangezien zij er een prominente plaats inneemt, vond ik dat wel zo netjes. Hetzelfde heb ik overigens gedaan richting my Owner. De andere belangrijkste nog levende hoofdrolspeelster wat de sekswerkers betreft met wie ik contact ben blijven houden. Beiden zullen het boek niet snel lezen. Ik voorzie geen Engelse vertaling, of het moet alsnog een million seller worden. Richting Roemeense date ben ik voorlopig klaar met mailen tot ergens in juli. Het zou een grote verrassing zijn als ik haar voor die tijd opnieuw ter sprake breng in deze blogreeks.

Werk/inkomen

Dat is helaas nog steeds hetzelfde treurige verhaal. Geen job, afwijzing op afwijzing wat sollicitaties betreft. Ik lig echt niet goed meer in de arbeidsmarkt. Begin maart moest ik dan eindelijk op gesprek komen bij de VDAB. Nieuwe begeleidster. Aardige dame die het echter ook niet direct weet. Ik doe op zich niets verkeerd en ja: de eisen op de arbeidsmarkt zijn hoog tegenwoordig. Ik heb zelf de optie van een job in een heel andere stiel dan communicatiemedewerker/redacteur/journalist opgegooid. Begin april gaan we bespreken of daar muziek in zit. De vraag is wat je dan kunt en wilt doen gegeven de beperking. Ondertussen blijf ik solliciteren en proberen een freelancend bestaan in Nederland op te bouwen, voorzichtig onder de radar bewegend.

Bron foto: Lustgarden

BDSM

Na mijn eerste BDSM-sessie in meer dan anderhalf jaar tijd, november 2021, ben ik de Meesteres die ik toen bezocht maandelijks blijven bezoeken. Er is een goede klik tussen ons en ik heb voor mezelf het gevoel dat ik controle heb over de sessies. In die zin dat ik niet over mijn eigen grenzen ga. Nochtans was het met iedere nieuwe sessie een beetje harder, fysiek meer inspannend. Mijn lichaam blijkt het allemaal te verdragen op mijn 52e en de fysieke pijnbeleving ligt nog lang niet op het niveau van de eerste tien/elf jaren bij my Owner. Dat niveau streef ik ook niet meer na, staat in mijn autobiografie geschreven. Iedere letter doet nog altijd opgeld. Hoever ik het huidige niveau nog kan en wil oprekken, zullen de komende maanden uitwijzen. Zolang het financieel verantwoord blijft maandelijks een sessie te ondergaan. Ik heb er behoefte aan om stress kwijt te raken. Stress vanwege de dementie van mijn moeder, vanwege mijn persoonlijke werkende en financiële situatie. En ik heb er weer goesting in! Mijn financiën zijn niet onuitputtelijk. Zolang het financieel verantwoord blijft, zal ik mijn huidige Meesteres wel blijven bezoeken. Ik voel me bij haar op mijn plaats. Dat heb ik my Owner ook laten weten. Ik heb Haar, als de belangrijkste Meesteres in mijn leven, na Haar terugkeer naar de VS altijd oppervlakkig op de hoogte gehouden over Haar opvolgsters. Geen sessiedetails, gewoon de namen. 'I'm glad you are at your place now', luidde Haar antwoord. We zullen zien hoe lang ik deze plaats kan vasthouden en hoe sessies gaan verlopen nu we in code geel zijn beland. Durf ik meer risico's te nemen qua perversiteiten of blijf ik op het voorzichtige pad?

Op reis gaan, mijn favoriete bezigheid, zal tot zeker na de zomer niet meer zijn dan trips naar Rotterdam. Met dank aan Vladimir Poetin.

Ben je nieuwsgierig naar wat er allemaal vooraf is gegaan aan deze blogserie? Bestel mijn autobiografie rechtstreeks bij Yanga, bij Bol.com of vraag ernaar in je favoriete boekhandel. 'Survivor' tegen wil en dank, ISBN: 9789403650791.