Wallonië is letterlijk een andere wereld

03/10/2022

In de bijna 16 1/2 jaar dat ik in Antwerpen woon, ben ik niet veel de taalgrens over geweest. Terwijl ik Wallonië en de Duitstalige Gemeenschap interessant genoeg vind. Eupen, Duitstalig oostkanton, staat zelfs al vanaf 2006 op mijn to-do-lijst om te bezoeken. Afgelopen weekend reisde ik echter naar Champlon, provincie Luxemburg, diep in het zuiden van Wallonie. Eenmaal gearriveerd, bevond ik mij letterlijk in een andere wereld. En dan doel ik niet op de taal.

De eerste halte op mijn trip was Brussel-Noord waar ik de trein richting Namur nam. Aan station Brussel-Noord ligt ook de raamprostitutie in Brussel. Vanuit het treinraampje kijk je zo in diverse werkkamers van de dames. De ene rosse buurt is de andere niet. In al die jaren dat ik Brussel-Noord aandeed op mijn treinreizen door België is het uitzicht steeds meer deplorabel en deprimerend geworden. Reeds in 2009 had ik contact met een Bulgaarse sekswerkster in Antwerpen die eerst in Brussel-Noord had gewerkt. Tussen het werken in het Schipperskwartier en Brussel-Noord zat volgens haar een wereld van verschil. Ze wilde nooit meer terug naar Brussel en heeft dat ook niet gedaan. Kijkend vanuit mijn treincoupé op zaterdag kon ik mij dat weer levendig voorstellen.

Van Brussel-Noord ging het vervolgens naar Namur. Daar pikte Kristel, de vrouw van mijn Antwerpse kennis Mattijs bij wie ik dit weekend te gast zou zijn, mij op. Het doel van mijn bezoek was een interview met hen over het verschil in leven tussen Wallonië en Antwerpen. Na een rit van drie kwartier arriveerden we in Champlon. Bepaald geen grootstad. Wel ontzettend veel groen en ruimte. Op het einde van de middag maakten we een korte wandeling. De intentie was om hem langer te laten duren. Dat stonden de weergoden echter niet toe, zoals op bovenstaande foto duidelijk te zien valt. We raakten behoorlijk natgeregend. Welk weer het ook is in Wallonië, de koeien trekken er zich niets van aan.

Het zou het hele weekend blijven regenen. Toch trokken we op zondagochtend er nog even op uit om naar een nabijgelegen beschermd natuurgebied te rijden. Misschien zouden we wel dieren kunnen observeren vanuit de kijkhut. Daarin was het in elk geval droog. Beschermd of niet, in Wallonië mag jaarlijks vanaf 1 oktober worden gejaagd. Iedere regio hanteert daarbij een eigen periode. In de Ardennen, waar ik mij dit weekend bevond, is dat van 1 oktober t/m minstens 31 december. Jagers jagen vooral op everzwijnen en herten. Kristel wist te vertellen dat dieren speciaal voor de jacht worden gefokt. Als het jachtseizoen dan start, laat men de dieren los in het wild. Doordat ze door mensen zijn opgevoed, zijn ze zo tam als wat. Dat is gemakkelijk jagen. Wat je er verder ook van vindt, in mijn ogen kun je dit geen 'sport' meer noemen. Als je zo nodig wilt jagen, doe er dan wel een beetje moeite voor. Onderstaand ons uitzicht vanuit de kijkhut. Misschien kwam het doordat het pijpenstelen regende. We zagen in elk geval geen enkel dier. Zelfs geen vogel, die ik wel degelijk hoorde.

Mattijs en Kristel huren een woning met eveneens een fantastisch uitzicht. Die foto bewaar ik voor het interview dat, als alles volgens plan verloopt, in de eerste helft van oktober online komt